رابطه بین پنج عامل شخصیت با شیوه فرزند پروری در مادران کودکان دچار بیش‌فعالی و نقص توجه

هدف پژوهش تعیین رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت با شیوه فرزندپروری مادران کودکان دچار نقص توجه و بیش‌فعالی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری مادران 47 دانش‌آموز (29 پسر و 18 دختر) دچار نقص توجه و بیش‌فعالی و نمونه بود که در سال 1390، به درمانگاه دکتر رونق، در شهر کرج مراجعه کرده بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه نئو و فرزندپروری آلاباما بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج حاکی از ارتباط مثبت بین روان‌رنجوری و شیوه‌های فرزندپروری بی‌ثبات و مبتنی بر تنبیه بدنی مادران بود. وظیفه‌شناسی مادران با شیوه‌های فرزندپروری مثبت و درگیرانه رابطه مثبت و با شیوه‌های فرزندپروری توأم با تنبیه بدنی و نظارت ضعیف رابطه منفی داشت. مؤلّفه خوشایندی رابطه مثبت معنا‌داری با شیوه فرزندپروری مبتنی بر تنبیه بدنی داشت و سایر ابعاد شخصیت رابطه معناداری با شیوه‌های فرزندپروری مادران نداشت. ‌بنابراین، ویژگی‌های شخصیتی مادران بر شیوه‌های رفتاری و فرزندپروری آن‌ها و نیز افزایش یا کاهش شدت اختلال کودکان دچار نقص توجه و بیش‌فعالی آن‌ها تأثیرگذار است.